بدگل

لغت نامه دهخدا

بدگل.[ ب َ گ ِ ] ( ص مرکب ) زشت. بدمنظر. نامقبول. ضد خوشگل. ( از ناظم الاطباء ). کریه المنظر. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ معین

( ~. گِ ) (ص مر. ) زشت ، نازیبا.

فرهنگ عمید

زشت، زشت رو.

فرهنگ فارسی

زشت، زشت رو، ضدخوشگل، زشتی

ویکی واژه

زشت، نازیبا.