آشیل

لغت نامه دهخدا

( آشیل ) آشیل. ( اِخ ) نامی از نامهای یونانی. رجوع به اخلوس و اخیلوس شود.
اشیل. [ اِ ] ( اِخ ) ( 525 - 456 ق. م. ) پدر تراژدی یونان ، و در فن خود مانند همربود و در تراژدی خود بنام ایرانیان یا پارسی ها کورش را ستود. در سایه احساسات مذهبی عمیق و نظریات فلسفی ، او را میتوان از بزرگترین متفکرین دانست. و رجوع به تاریخ ایران باستان ج 1 ص 477، 481، 688، 825 و ج 2 ص 1147 و ج 3 ص 1999 شود.

فرهنگ فارسی

( آشیل ) از ارباب انواع یونان پسر [ تتیس ] و پله مشهور ترین قهرمان یونان در داستان ایلیاد وی [ هکتورو را بقتل رسانید و عاقبت بدست پاریس بسبب تیر مسمومی که پاشنه پای او خورد کشته شد .
شاعری تراژدی گوی یونانی ( و . الوسیس ۵۲۵ - ف. ۴۵۶ ق . م . ) آثار عمده او ایرانیان پرومته مقید و تریلوژی ارستی ( آگاممنون خئفر ها اومنید ها ) است . ویرا را موجد حقیقی تراژدی قدیمی معرفی کرده اند .

دانشنامه آزاد فارسی

آشیل. آشیل (Achilles)
تندیسی از تندیسی از تندیسی از (یا: آخیلس) قهرمان یونانی منظومۀ ایلیاداثر هومر. پسر پلئوس، پادشاه میرمیدون هادر تسالیو تِتیس، پری دریایی، است. مادرش، تِتیس، در حالی که آشیل را از یک پاشنه آویزان کرده بود، او را در آب رود استوکسفروبرد و با این کار تمام بدن آشیل، به جز پاشنۀ پایش، روئین شد. آشیل در اوج داستان 'ایلیاد' هکتوررا می کشد و خود نیز، براساس اسطوره های یونانی پس از آن، به ضرب تیر زهرآلودی که پاریس به پاشنه اش پرتاب کرد، کشته شد. آشیل که ققنوسو شیرونقنطورساو را تربیت کرده بودند، رهبری ۵۰ کشتی میرمیدون ها را برای حمله به تروآبرعهده گرفت و در نُه سال آغازین جنگ های تروآ دوازده شهر را تسخیر کرد. در سال دهم، آگاممنون، پادشاه میسنیبه اجبار آشیل اسیرش، کریزئیس، دختر کاهن معبد آپولون را به پدرش بازگردانده بود، در عوض کنیزی به نام بریسیسرا، که محبوب آشیل بود، از وی ربود. آشیل از خدمت کناره گرفت و به قهر در مقر خود گوشه گزید. درپی آن، یونانیان متحمل تلفات زیادی شدند و گروهی را با هدیه هایی فرستادند تا بریسیس را به او بازگردانند. آشیل نپذیرفت، اما سرانجام سلاح و سپر خود را به دوستش پاتروکلوسسپرد، که در جنگ پس از آن به دست هکتور کشته شد. آشیل خشمگین از مرگ وی، با آگاممنون آشتی کرد و سپر جدیدی از هفایستوسگرفت و سرانجام هکتور را کشت. در 'ایلیاد'، مرگ آشیل پیش از بازگشایی دروازۀ شهر تروآپیش بینی شده و در منظومۀ اودیسهبه مراسم تدفین وی اشاره شده است.
اِشیل
رجوع شود به:آیسخولوس (ح ۵۲۵ ـ ح ۴۵۶پ م)