لغت نامه دهخدا
ازا. [ اَ ] ( اِ ) رجوع به آزا شود. || در فرهنگ شعوری بنقل از وسیلةالمقاصدمصطکی و ژاژ آمده است. گمان میکنم ازوا و ازوی باشد و ژاژ هم وُژ و وج باشد.
ازا
ازا. [ اَ ] ( اِ ) رجوع به آزا شود. || در فرهنگ شعوری بنقل از وسیلةالمقاصدمصطکی و ژاژ آمده است. گمان میکنم ازوا و ازوی باشد و ژاژ هم وُژ و وج باشد.
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
فرهنگ اسم ها
معنی: آزار دهنده آسیب رساننده، نام پادشاه مانایی
دانشنامه عمومی
دانشنامه اسلامی
معنی عِزّاً: نیرو و شوکت و آسیبناپذیری(در اصل کلمه عزت به معنای نایابی است ، وقتی میگویند فلان چیز عزیز الوجود است ، معنایش این است که به آسانی نمیتوان بدان دست یافت ، و عزیز قوم به معنای کسی است که شکست دادنش و غلبه کردن بر او آسان نباشد ، بخلاف سایر افراد قوم ،...
ریشه کلمه:
ازز (۲ بار)
«أَزّ» چنان که «راغب» در «مفردات» می گوید، در اصل به معنای «جوشش دیگ و زیر و رو شدن» محتوای آن به هنگام شدت غلیان است; و در اینجا کنایه از آن است که شیاطین آن چنان بر آنها مسلّط می شوند که در هر مسیر و به هر شکلی بخواهند آنان را به حرکت در می آورند و زیر و رو می کنند!
تحریک شدید. یعنی ما شیاطین را برای کافران فرستادیم، آنها را به شدّت تحریک میکنند و بر اعمال خلاف وا میدارند، از مفردات راغب بدست میآید که قید شدید در تحریک ملحوظ است گویند، «اَزَّتِ القِدرُ ای اِشْتَدَّ غَلَیانُها». قاموس آنرا را مطلق تحریک و غلیان معنی کرده است. در نهایه هست «کان الذی اَزَّ عایشةَ علی الخروج ابن الزبیر، ای حَرَکِّها و حَمَلَها علی الخروج» یعنی ابن زبیر بود که عایشه را بر خروج به جنگ جمل تحریک کرد.
ویکی واژه
eza
