لغت نامه دهخدا
- ابردُ مِن عَضْرَس ؛ سردتر از تگرگ.
|| ( ص ) سحاب ٌ ابرد؛ ابر تگرگ بار. || یوم ٌ ابرد؛روزی سرد.
ابرد. [ اَ رَ ] ( ع ص ) سیاه و سفید.
- ثور ابرد ؛ گاو سیاه و سفید.
ابرد. [ اَ رَ ] ( ع اِ ) پلنگ نر. مؤنث : اَبْرَدة. ج ، ابارد.
ابرد. [ اَ رُ ] ( ع اِ ) ج ِ بُرد.
