بسطت. [ ب َ / ب ُ طَ ] ( از ع ، اِمص ) بسطة. فراخی و گشادگی. ( غیاث ) ( آنندراج ). فزونی. ( ترجمان عادل بن علی ص 26 ). فراخی و افزونی. ( مهذب الاسماء ). فراخا. گشادی. || فراخی علم. ( ناظم الاطباء ). || کنایه از دوستی. ( غیاث ). کنایه ازدوستی و بالضم خطاست. ( آنندراج ). || فضیلت. || درازی جسم و کمال آن. ( ناظم الاطباء ). || دست رس. ( بحر الجواهر ). || بزرگی و وسعت : چگونه کشتندی ایشان را که کار ایشان در بسطت و حشمت و ولایت و عدت بدین معنی بس خواست رسید. ( تاریخ بیهقی ). که بسطت ملک او تاچه حد بوده است. ( کلیله و دمنه ). و آن پادشاه از ملوک آل سامان به مزید بسطت ملک مخصوص بود. ( کلیله و دمنه ). و حال علو همت و کمال بسطت ملک او از آن شایعتر است که در شرح آن به اشباع حاجت افتد. ( کلیله و دمنه ). مغرور بحول و قدرت قدرخان و کثرت عدید و باس شدید و حبل متین و بسطت و تمکین. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 266 ). - بسطت ید ؛ درازدستی. توسعه قدرت. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بسط ید شود. بسطة. [ ب َ طَ ] ( اِخ ) شهریست به اندلس از اعمال جیان. مصلاهای بسطی بدان منسوبست. ( از معجم البلدان ). موضعی در کوههای اندلس. ( ناظم الاطباء ). شهری به اسپانیا در ناحیه جیان. ( دمشقی ). رجوع به الحلل السندسیة و فهرست ترجمه مقدمه ابن خلدون پروین گنابادی و قاموس الاعلام ترکی شود. بسطة. [ ب َ طَ ] ( ع اِ ) رجوع به بسطت شود. بسطة. [ ب َ طَ / ب ُ طَ ] ( اِخ ) کوره ای است در مصر. ( از معجم البلدان ). و رجوع به ص 181 معجم البلدان شود.
