معنی اکول | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اکول.[ اَک ْ وَ ] ( ع اِ ) زمین بلند شبیه به کوه. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
اکول. [ اَ ] ( ع ص ) فراخ شکم. ( دهار ) ( مهذب الاسماء ).بسیارخورنده. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). پرخور و ربوس و رزد و رژد و رس. ( ناظم الاطباء ). اکال. پرخور. پرخوار. جواظ. شکم خواره. شکم باره. رس. شکمو. شکم بنده. بسیارخوار. بُلَع. بسیارخورنده. ( یادداشت مؤلف ). قضوف. ( منتهی الارب ) :
عاد را باد است حمال خذول
همچو بره در کف مرد اکول.مولوی.
اکول. [ اُ ] ( ع اِ ) ج ِ اُکُل.خوراکیها. طعمه ها. ( فرهنگ فارسی معین ) :
یک زمین خرمی با عرض و طول
اندر او بس نعمت و چندین اکول.مولوی.