الکترود

(اِ لِ تِ رُ ) [ فر. ] (اِ. ) عنصر رسانایی که از راه آن جریان الکتریکی به یک محیط وارد یا از آن خارج شود، الکترد.

رسانایی که نشر و جمع آوری الکترون ها را به عهده دارد و در فرآیندهای الکترولیز، لوله های تخلیۀ گاز، و لامپ های الکترونی به کار می رود.

( اسم ) هر یک از میله های فلزی که در الکترولیت وجود دارند الکترود . یا الکترود مثبت . یا الکترد منفی .

{electrode} [شیمی، فیزیک] عنصر رسانایی که از راه آن جریان الکتریکی به محیط وارد یا از آن خارج شود

الکترود ماده ای رسانا است که از یک سو به بخش فلزی ( مانند سیم مسی ) و از سوی دیگر به بخش غیرفلزی ( نیمه رسانا، الکترولیت یا خلأ ) در یک مدار الکتریکی متصل می شود و بین آن ها ارتباط برقرار می کند.
این نام توسط ویلیام هیول به درخواست دانشمند مایکل فارادی از واژهٔ یونانی elektron ساخته شده است، که این معنای کهربا است ( که از آن کلمه الکتریسیته هم گرفته شده ) و هودوس به معنی یک راه است. در برخی گویش ها در ایران به آن ( میل کاربیت ) و ( باری ) هم گفته می شود.

اِلِکترود (electrode)
پایانۀ ورود جریان الکتریسته به درون ماده ای رسانا یا خروج از آن. کاتد یا آند در باتری، و میله های کربنی در قوس الکتریکینمونه هایی از الکترودند. پایانه هایی که جریان الکترون را از شیر های ترمویونی (لامپ های الکترون) گسیل می کنند یا این جریان را گرد می آورند، به الکترود موسومند. کاتدها، جوشنها (آندها)، و توریها از این جمله اند.

عنصر رسانایی که از راه آن جریان الکتریکی به یک محیط وارد یا از آن خارج شود؛ الکترد.