سنگ رسوبی
دانشنامه عمومی
سنگ های رسوبی تقریباً تمام سطح قاره ها را پوشش می دهند ولی به طور کلی ۸٪ از کل سنگ های پوسته را در بر می گیرند. سنگ های رسوبی فقط لایه نازکی روی پوسته هستند. مطالعه سنگ های رسوبی و این قشر نازک روی زمین اطلاعات زیادی دربارهٔ سطح به ما می دهد که برای مهندسی عمران مفید است به طور مثال در ساخت جاده ها، خانه ها، تونل ها، کانال های آب یا سازه های دیگر. همچنین سنگ های رسوبی منبع مهمی برای منابع طبیعی مانند زغال سنگ، سوخت های فسیلی، آب یا سنگ های معدنی است.
مطالعه سنگ های رسوبی منبع اصلی دست یافتن به تاریخچه زمین و تاریخچه حیات است. در سنگ های رسوبی معمولاً لایه های زیرین از لایه های بالایی قدیمی تر هستند.
رسوبی شدن اسمی است که برای فرایندی که باعث می شود کانی ها یا مواد معدنی از یک محلول به سرعت فرونشینند یا ته نشین شوند. قبل از ته نشینی رسوبات در ناحیه اصلی ایجاد می شوند و سپس با آب، باد، یخ، ذرات حجیم یا یخچال ها جابجا می شوند.
گروه های اصلی سنگ های رسوبی به شرح زیر است:
• رسوبات سیلیسی آواری:
• کنگلومراها
• برش ها
• ماسه سنگ ها
• گل سنگ ها
• سنگ های آهکی
• چرت ها
• فسفات ها
• زغال و شیل نفتی
• تبخیری ها
• سنگ های آهن دار
• رسوبات اتوکلاستیک
• رسوبات ریزشی ( رسوبات پیروکلاستیک )
• رسوبات جریانی ( رسوبات ولکانی کلاستیک )
• هیدروکلاستیک ها
• رسوبات اپی کلاستیک
دانشنامه آزاد فارسی
سنگی حاصل از انباشت و سیمانی شدن رسوباتِ فرونهشتۀ آب، باد، یخ، یا رسوبات نهشته براثر گرانش. سنگ های رسوبی بیش از دوسوم سطح کرۀ زمین را می پوشانند و شامل سه گروه اصلی اند: آواری، ته نشست شیمیایی، و آلی (زیست زاد). رسوبات آواری بزرگ ترین گروه اند که از قطعات سنگ های قبلی شامل رس ها، ماسه ها، و شن ها تشکیل شده اند.