ایران‌ویج

لغت نامه دهخدا

ایران ویج. ( اِخ ) ( سرزمین آریایی ) پس از متفرق شدن آریاییان ( هند و ایرانی )در بخشهای مختلف نجد ایران گروهی از آنان در محلی اقامت گزیدند که در اوستا بنام ائیرینم وئجه یعنی سرزمین و کشور تخمه آریایی نامیده شده. محققان محل آنراخوارزم و خیوه حالیه دانسته اند. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فرهنگ ایران باستان صص 185 - 285 و یسنا صص 33 - 52 و 54 و سبک شناسی ج 1 ص 3، 58، 304 شود.

فرهنگ فارسی

پس از متفرق شدن آریاییان ( هند و ایرانی ) در بخشهای مختلف نجد ایران گروهی از آنان در محلی اقامت گزیدند که در اوستا بنام ائیرینم وئجه یعنی سرزمین و کشور تخمه آریایی نامیده شده . محققان محل آنرا خوارزم و خیوه حالیه دانسته اند .

ویکی واژه

در روایات نقل شده زرتشت از میهن خویش، یعنی ایران‌ویج افسانه‌ای پس از گذشتن از رود بزرگ داتیک (در اوستا دایتیه) به بلخ یا باختر مقر کوی ویشتاسپ آمده بود.
زادگاه زراتوشترا در نسک‌ها اریان‌ وئیجو در آنسوی شط داتیا ذکر شده است[۱]
↑ کشورهای مؤمن به آیین زرتشت در فصل اول ویدودات: اریان‌وئیجو، هاواسوغدا، مورو، نسایا، بخدش، هرویو، وایکرتا، اوروا، هرکانه، هاراخوتی، هئتومنت، رغه، چهرا، ورنا، هپت‌هندو، رنگ‌ها.