آفتاب گردان
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۱. آنچه برای جلوگیری از تابش آفتاب به بدن به کار ببرند، مانند سایه بان و چتر.
۲. تکۀ چرم یا پارچۀ ضخیم که آن را مانند لبۀ کلاه درست می کنند و در تابستان بالای پیشانی می بندند که آفتاب به چهره نتابد، لبۀ کلاه.
فرهنگ فارسی
سایبان چتر
دانشنامه آزاد فارسی
آفتابگَرْدان
آفتابگَرْدان
آفتابگَرْدان
گیاهی بلندقامت، با ساقۀ ضخیم، از تیرۀ مرکبان۱ (کاسنی)، جنس Helianthus. در انتهای ساقه تک گلی با گلبرگ های زرد می روید. آفتابگردان معمولی۲ H. annus، که احتمالاً بومی مکزیک است، حدود۴.۵ متر رشد می کند. در مرکز اروپا، ایالات متحدۀ امریکا، روسیه، اوکراین، استرالیا، و ایران و بسیاری نقاط دیگر این گیاه را به صورت تجارتی می کارند و از دانۀ آن، که در بخش مرکزی طَبَق۳ گل قرار دارد، روغن می گیرند. از روغن آفتابگردان برای تهیۀ غذا و تولید مارگارین استفاده می کنند.
ویکی واژه
(گیاهی): گیاهی از تیره مرکبان که تخم آن را تف داده یا روغن گیرند.
نوعی از گیاهان قابل کِشت و پرورش که دانه‌های آن به تخمه آفتابگردان معروف گاهی همراه با آجیل است. آفتابگردان همانطور که از اسمش پیداست همگام با گردش آفتاب از طلوع تا غروب همراه با آن می‌چرخد، و این خصوصیت برای مردم دنیای باستان عجیب به نظر می‌رسید.
پارچه ضخیم یا لبه کلاه که جلو تابش آفتاب بر چهره را میگیرد. سایبان.
