سپوخته

لغت نامه دهخدا

سپوخته. [ س ِ / س َ / س ُ ت َ ] ( ن مف ) بزور فروبرده. ( برهان ). اندرون کرده. ( صحاح الفرس ). || بزور برآورده. || خلانیده. ( برهان ) :
دیده تنگ دشمنان خدای
بسنان اجل سپوخته به.سعدی ( گلستان ).|| درنشانده. ( صحاح الفرس ). || سوراخ کرده. || مهمیززده. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(س تَ یا تِ ) (مف . ) ۱ - جماع شده . ۲ - فرو کرده .

فرهنگ عمید

خلانیده، فروکرده شده، سپوزیده.