تایه

( تایة ) تایة. [ ی َ ] ( ع اِ ) نعتی است در طایه بهمه معانی. ( منتهی الارب ). رجوع به طایه شود.
تایه. [ ی َ / ی ِ ] ( اِ ) نخی که تابیده شده باشد. ( لسان العجم شعوری ج 1 ورق 292 ). رشته باریک. ( ناظم الاطباء ). || روشنی روغن، هر نوع که باشد. ( لسان العجم ایضاً ). || جلوه ظاهری هرچیز فربهی. || جای خشک کردن علف و جای خشک کردن خرما. ( ناظم الاطباء ).
تایه. [ ی َ / ی ِ ] ( اِ ) دایه. ( ناظم الاطباء ). در تداول عوام دایه. حاضِنَة. رجوع به دایه شود.
تایه. [ ی َ / ی ِ ] ( اِ ) تلی از پهن خشک برای سوخت حمام یا جز آن. || علف روی هم انباشته. خرمن سوخت حمام یا جز آن. خرمن.
- تایه علف؛ توده علف. ( ناظم الاطباء ). تلی از علف، خرمن علف که برای سوخت یا جز آن انبار کنند.
- تایه پهن؛ توده بزرگ سرگین چارپایان که بر بام حمام یا جای دیگر گرد کنند. رجوع به تایه زدن شود.
تأیه. [ ت َ ءَی ْ ی ُ ] ( ع مص ) ( از «ای ی » ) تلبث. تحبس. ( منتهی الارب ). توقف. درنگ.

(یِ ) [ ع. تائه ] (اِفا. ) ۱ - متکبر، لاف زن. ۲ - سرگشته، حیران. ۳ - هلاک شونده.

= دایه

( اسم ) ۱- متکبر لاف زدن. ۲- سرگشته حیران متحیر. هلاک شوند.
تحبس. توقف درنگ.

تایه ( به فرانسوی: Taillet ) یک کمون در فرانسه با جمعیت ۸۳ نفر است که در Canton of Céret واقع شده است.