اورامن

لغت نامه دهخدا

اورامن. [ م َ ] ( اِ ) نوعی از خوانندگی و گویندگی باشد خاصه پارسیان است و شعر آن بزبان پهلوی باشد. ( برهان ) :
سنان تهمتن در چشمشان مژگان تهمینه
غریو اهرمن در گوششان آهنگ اورامن.فتحعلیخان.

فرهنگ معین

(اَ مَ ) (اِ. ) = اورامنان . اورامه : یکی از آهنگ های موسیقی قدیم که اشعار آن را به زبان پهلوی یا لهجه های محلی «فهلویات » می خواندند. اورامنان و اورامه هم گویند.

فرهنگ عمید

از نواهای قدیم موسیقی ایرانی که اشعار آن را به زبان پهلوی یا لهجه های محلی به صورت دوبیتی می خواندند: لحن اورامن و بیت پهلوی / زخمهٴ رود و سماع خسروی (بندار رازی: شاعران بی دیوان: ۳۷۳ ).

فرهنگ اسم ها

اسم: اورامن (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن، هنری) (تلفظ: o(w)rāman) (فارسی: اورامن) (انگلیسی: owraman)
معنی: نوعی از خوانندگی و گویندگی پارسیان، ( در قدیم ) ( در موسیقی ایرانی ) لحنی که معمولاً دو بیتی ها را با آن می خوانده اند

ویکی واژه

اورامنان. اورامه: یکی از آهنگ‌های موسیقی قدیم که اشعار آن را به زبان پهلوی یا لهجه‌های محلی «فهلویات» می‌خواندند. اورامنان و اورامه هم گویند.