امریه

لغت نامه دهخدا

امریه. [ اَ ری ی َ ] ( اِ ) مأخوذاز تازی ، دستور کتبی ، گویند: امریه ای صادر کردند.
امریه. [ اَ ری ی َ ] ( اِخ ) از فرقه های غلات شیعه که می گفتند علی ( ع ) در امر رسالت با حضرت رسول شریک است. ( از کتاب خاندان نوبختی ص 250 ).