زنینه

لغت نامه دهخدا

( زنینة ) زنینة. [ زَ ن َ ] ( ع مص ) تهمت کردن و گمان نیک یا بد به کس بردن . || ( اِ ) خشک پی . ( غیاث ) ( آنندراج ).
زنینه. [ زَ نی ن َ / ن ِ ] ( ص نسبی ، اِ ) زن. امراءة. ( فرهنگ فارسی معین ). از جنس زن :
که از دستش نخواهد رست یک تن
اگر مردینه باشد یا زنینه.ناصرخسرو.نیز همان شب زنینه ای خواب دید. ( معارف بهاء ولد،از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(زَ نَ یا نِ ) (ص نسب . اِمر. ) زن ، امرأه .

فرهنگ عمید

زن.

ویکی واژه

زن، امرأه.