زاویه نشین

لغت نامه دهخدا

زاویه نشین. [ ی َ /ی ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) گوشه گیر. منزوی. زاویه گیر. رجوع به زاویه نشینی و زاویه گرفتن و انزوا و منزوی شود.

فرهنگ معین

( ~. نِ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) گوشه گیر، منزوی .

فرهنگ عمید

منزوی، گوشه گیر، آن که از مردم دوری گزیند و در خانقاه به عبادت و ذکر مشغول شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) گوشه گیر منزوی .
گوشه گیر منزوی زاویه گیر

ویکی واژه

گوشه گیر، منزوی.