زاویه نشین
زاویه نشین. [ ی َ /ی ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) گوشه گیر. منزوی. زاویه گیر. رجوع به زاویه نشینی و زاویه گرفتن و انزوا و منزوی شود.
( ~. نِ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) گوشه گیر، منزوی .
منزوی، گوشه گیر، آن که از مردم دوری گزیند و در خانقاه به عبادت و ذکر مشغول شود.
( صفت ) گوشه گیر منزوی .
گوشه گیر منزوی زاویه گیر
گوشه گیر، منزوی.
