ذوبحرین. [ ب َ رَ ] ( ع ص مرکب ) شعری که از صنایع لفظیة صنعت تلوّن دارد.
فرهنگ معین
(بَ رَ ) [ ع . ] (اِمر. ) نک ذوالبحرین .
فرهنگ عمید
در بدیع، شعری که در دو بحر از بحور عروضی خوانده شود، مانند این شعر: بیاض عارض تو در سواد طرۀ پرخم / به سان غرۀ روز است طالع از شب پرچم. که هم در بحر مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن و هم به بحر مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن خوانده می شود، ملون، ذووزنین.
فرهنگ فارسی
شعری که از صنایع لفظیه صنعت تلون دارد . ( اسم ) شعری که در آن صفت تلون باشد متلون ملون .
