معنی دهباشی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ده باشی. [ دِه ْ ] ( ص مرکب، اِ مرکب ) ( مرکب از عدد ده فارسی و کلمه باش که لفظی ترکی است به معنی سر و رئیس و حرف یاء ) منصبی دون منصب نائب. در دوره سلاطین قاجار منصب پستی در فراشخانه بالاتر از فراش. سردسته ده فراش. ( یادداشت مؤلف ). رئیس ده نفر فراش. ( ناظم الاطباء ). رئیس ده تن از سپاهیان. ( یادداشت مؤلف ).
ده باشی. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از بخش شیب آب شهرستان زابل. واقع در 13هزارگزی شمال باختری سکوهه. سکنه آن 183 تن می باشد. آب آن از رودخانه هیرمند تأمین می شود. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).