خلفای اموی

لغت نامه دهخدا

خلفای اموی. [ خ ُ ل َ ی ِ اَ / اُ م َ ی ی ] ( اِخ ) خلفایی که بعد از خلفای راشدین زمام امور مسلمانهارا بدست گرفتند و نسب آنان به امیةبن عبدالشمس می رسد. نخستین آنها معاویةبن ابی سفیان و آخرین آنها مروان بن محمد معروف به مروان حمار بود. آنها را خلفای بنی امیه نیز می گویند. رجوع به امویان و بنی امیه شود.

فرهنگ فارسی

خلفایی که بعد از خلفای راشیدن زمام امور مسلمانها را بدست گرفتند و نسب آنان به امیه بن عبدالشمس می رسد نخستین آنها معاویه بن ابی سفیان و آخرین آنها مروان بن محمد معروف به مروان حمار بود .

ویکی واژه

خلفای‌اموی
نام خاندانی یک سلسله از قوم عرب که پایتخت آنها شهر شام یعنی شهر دمشق امروزی در سوریه بود. موسس امویان، خلفیه خود خوانده معاویه بود و پس از او پسرش یزید بود که به فرمان او ترادژی عاشورا با هدف نابودی خاندان پیامبر آفریده شد. تلفیق اسلام و سیاست از این دوره آغاز می‌گردد.