حجاره

( حجارة ) حجارة. [ ح ِ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ حَجَر. ( معجم البلدان ) ( ترجمان القرآن ). و آن برخلاف قیاس است. و در دستور اللغة ادیب نطنزی آمده است که حجارة جمع حجرة است. حجاره. سنگها:
شراب او سراب وجامش اودیه
و نقل او حجاره و حصای او.منوچهری.|| سنگ کبریت. || قبه آب ( دهار ).
حجارة. [ ح ِ رَ ] ( اِخ ) الحجارة. وادی الحجارة. نام شهری است به اندلس. رجوع به وادی الحجارة و معجم البلدان شود.

(حِ رِ ) [ ع. حجارة ] ( اِ. ) جِحجر، سنگ ها.

= حَجَر

( اسم ) جمع حجر سنگها.
نام شهری باندلس

حجاره ( به عربی: الحجارة ) یک منطقهٔ مسکونی در لیبی است که در استان سبها واقع شده است. حجاره ۴۲۸ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

[ویکی الکتاب] معنی حِجَارَةُ: سنگ (حجارة من طین: کلوخی که مثل سنگ سفت شده باشد)
معنی طِینٍ: گِل ("حجارة من طین" به معنای کلوخی که چون سنگ محکم شده باشد )
ریشه کلمه:
حجر (۲۱ بار)

حجارة
جِحجر؛ سنگ‌ها.