معنی حانوت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

حانوت. ( ع اِ ) حانیة. حاناة. دکان می فروش. ( منتهی الارب ). میخانه. خرابات. || دکان. ( کشف اللغات ) ( لطائف اللغات ) ( دهار ) ( غیاث اللغات ) :
گفت بد موقوف این لت لوت من
آب حیوان برددر حانوت من.مولوی.که شبلی ز حانوت گندم فروش
به ده برد انبان گندم بدوش.سعدی ( بوستان ).دکان الخمار. یؤنث و یذکر و الخمار نفسه. ( اقرب الموارد ). دکان شراب فروشی. مرد شراب فروش. || کربک. کلبه. ( مهذب الاسماء ). کربج. کربق. ج ، حوانیت. ( مهذب الاسماء ) ( اقرب الموارد ). ج ، حوانی. و النسبة الیه حانی و حانوی. ( اقرب الموارد ).