لغت نامه دهخدا تغرید. [ ت َ ] ( ع مص ) آواز بگردانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). اغراد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). تغرد. ( اقرب الموارد ). بلند برداشتن آواز و طرب انگیز ساختن و در گلو گردانیدن آواز را. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به اغراد و تغرد شود.
