تاوستن

لغت نامه دهخدا

تاوستن. [ وَ / وِ ت َ ] ( مص ) مقاومت کردن :
عدوی تو تنست ای دل حذر کن
نتاوی با کس ار با او نتاوستی.ناصرخسرو ( دیوان ص 473 ).

(وِ تَ ) (مص ل ) توانستن .