تأکد

لغت نامه دهخدا

تأکد. [ ت َ ءَک ْ ک ُ ] ( ع مص ) ( از «وک د» ) استوار شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از منتهی الارب ) ( از ( قطر المحیط ) ( دهار ) ( زوزنی ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). اشتداد. استحکام. توثق. تؤکد. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

( تأکد ) (تَ أَ کُّ ) (مص ل . ) استوار شدن ، محکم شدن .

فرهنگ عمید

استوار گشتن چیزی یا امری، محکم شدن، استوار شدن.

فرهنگ فارسی

۱- ( مصدر ) استوار شدن محکم گشتن . ۲- ( اسم ) استواری استحکام .

ویکی واژه

استوار شدن، محکم شدن.