بیژه

لغت نامه دهخدا

بیژه. [ ژَ / ژِ ] ( ص ) ویژه. خالص و بی آمیزش و بیغش.( برهان ). خالص و پاک و بیغش ، و آنرا ویژه نیز گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). || خاص و خاصه. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). رجوع به ویژه شود.

فرهنگ معین

(ژِ ) (ص . ) ۱ - خالص ، بی غش . ۲ - خاص ، ویژه .

فرهنگ عمید

= ویژه

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - خالص بیغش . ۲ - خاص خاصه ویژه .

فرهنگ اسم ها

اسم: بیژه (دختر) (فارسی) (تلفظ: bizhe) (فارسی: بیژه) (انگلیسی: bizheh)
معنی: ویژه، خالص

ویکی واژه

خالص، بی غش.
خاص، ویژه.