بنساله

لغت نامه دهخدا

بنساله. [ ب ُ ل َ / ل ِ ] ( ص مرکب ) سالخورده و کهن. ( برهان ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ) :
نگشته زین پرند سبز شاخ بید بنساله
چنان چون اشک مهجوران نشسته ژاله بر ژاله.رودکی ( از آنندراج ).

فرهنگ معین

(بُ لِ ) (ص مر. ) کهن ، سالخورده .

فرهنگ عمید

کهن، سالخورده.

فرهنگ فارسی

کهن، سال خورده
( صفت ) کهن سالخورده .

ویکی واژه

کهن، سالخورده.