برشکفتن

لغت نامه دهخدا

برشکفتن. [ ب َ ش ِ ک ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شکفتن :
شهنشه ز شادی چو گل برشکفت
بخندید در روی درویش و گفت.سعدی.ملک زین حکایت چنان برشکفت
که چیزش ببخشید و چیزش نگفت.سعدی.و رجوع به شکفتن شود.

فرهنگ معین

( ~. ش ِ کُ تَ ) (مص ل . ) کنایه از: شادمان شدن ، به هیجان آمدن .

فرهنگ فارسی

شکفتن .

ویکی واژه

کنایه از: شادمان شدن، به هیجان آمدن.