اشتراء

لغت نامه دهخدا

اشتراء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) خریدن. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان علامه جرجانی ص 13 ) ( آنندراج ). مالک شدن چیزی را. ( زوزنی ). || فروختن. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر )( ترجمان علامه ص 13 ) ( زوزنی ) ( آنندراج ). از اضداد است. بیع و شری. خرید و فروش. داد و ستد. || از دست دادن چیزی را و چنگل به جز آن زدن. و منه : «اشتروا الضلالة بالهدی ». ( قرآن 16/2 ) ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - خریدن . ۲ - فروختن . ۳ - معامله .

ویکی واژه

خریدن.
فروختن.
معامله.