آلوده‌دامان

لغت نامه دهخدا

( آلوده دامان ) آلوده دامان. [ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) آلوده دامن. آنکه دامن ملوث دارد. مجازاً، که عفیف نباشد. بی عفاف. فاسق. فاجر :
گرمن آلوده دامنم نه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست.حافظ.|| عاصی. گناهکار. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

( آلوده دامان ) ( صفت ) ۱ - آنکه دامن ملوث دارد. ۲ - آنکه عفیف نباشد بی عفاف فاسق . ۳ - گناهکار عاصی مقابل پاک دامان .

ویکی واژه

(قدیم): آلوده دامن. تو را پاک آفرید ایزد ز خود شرمت نمی‌آید/ که روزی پاک‌ بودستی کنون آلوده دامانی؟ «پروین‌اعتصامی»