کلمه علیم به معنای دانا و آگاه است و در زبان فارسی به عنوان صفتی برای توصیف افرادی با علم و آگاهی وسیع به کار می‌رود. این واژه به‌ویژه در توصیف خداوند و ویژگی‌های او مورد استفاده قرار می‌گیرد و به معنای دانای مطلق و آگاه به همه چیز است. در واقع، علیم به عنوان صفت مشبهه‌ای از کلمه علم شناخته می‌شود و برای تأکید بر ثبات و استمرار صفت علم به کار می‌رود. در قرآن نیز این واژه در موارد متعددی به کار رفته و بیشتر در توصیف خداوند و صفات او، همراه با کلماتی چون سمیع یا شنوا، حکیم یا فرزانه و خبیر یا آگاه آمده است.