دیبا در زبان فارسی به معنای نوعی پارچه نرم و لطیف است، به ویژه پارچه‌ای ابریشمی یا پارچه‌ای بافته شده از الیاف طلا. این واژه بیشتر در متون ادبی و توصیفی به کار می‌رود و گاهی به عنوان نام دخترانه نیز استفاده می‌شود. دیبا در اصل به نوعی پارچه ابریشمی یا پارچه‌ای بافته شده از الیاف طلا اشاره دارد. این پارچه در گذشته به دلیل کیفیت و زیبایی‌اش مورد توجه قرار می‌گرفت و حتی برای دوخت لباس پادشاهان و تزئین کعبه به کار می‌رفت. در برخی منابع، دیبا به معنای زیبا و درخشان نیز آمده است. این مفهوم به کیفیت و لطافت پارچه دیبا اشاره دارد و می‌تواند به زیبایی و جلوه ظاهری نیز تعمیم داده شود. دیبا به عنوان نام دخترانه نیز کاربرد دارد. این نام از ریشه فارسی است و به معنای پارچه ابریشمی یا درخشندگی است. بنابراین، دیبا می‌تواند به یک نوع پارچه خاص اشاره داشته باشد و همچنین به معنای زیبایی، درخشندگی و لطافت باشد و به عنوان نام دخترانه نیز مورد استفاده قرار گیرد.