آلَ یک واژه یا علامت است که در زبان فارسی به معنای بیش از و به طور خاص به کار می‌رود. این واژه معمولاً در متون ادبی و رسمی برای تأکید بر یک مفهوم خاص یا معرفی یک ویژگی خاص استفاده می‌شود. کاربردهای آن می‌تواند در شعر، نثر و حتی گفتار رسمی مشاهده شود. به طور کلی، آلَ به عنوان یک ابزار زبانی برای افزایش وضوح و تأثیرگذاری بر پیام به کار می‌رود. استفاده از آلَ در زبان فارسی به دوره‌های مختلف تاریخی برمی‌گردد. این واژه در متون قدیمی و ادبیات کلاسیک فارسی به کرات مشاهده شده و نشان‌دهنده غنای زبانی و فرهنگی این زبان است. با گذشت زمان، آلَ به عنوان یک ابزار بلاغی معتبر در نگارش و سخنوری معرفی شده و همچنان در آثار معاصر نیز به کار می‌رود.