موضوع فلسفه به هستی یا موجود مطلق مربوط می‌شود. در این حوزه، به بررسی احکامی پرداخته می‌شود که ناشی از موجودیّت هستند. به عنوان مثال، یکی از احکام موجودیّت این است که موجودیّت می‌تواند به صورت واجب و ضروری یا غیر ضروری باشد. در این راستا، موجودات واجب الوجود و ممکن الوجود تعریف می‌شوند. بنابراین، یکی از مباحث مهم در فلسفه، تقسیم موجودات به واجب و ممکن است. لازم به ذکر است که واژه مطلق به معنای همه به کار می‌رود و باید توجه داشت که بین مطلق وجود به معنای تمامی موجودات و موجود مطلق به معنای خود موجودیّت یا موجود بما هو موجود تفاوت قائل شد. موضوع فلسفه تنها به هستی ها محدود نمی‌شود، بلکه به خود هستی اشاره دارد. معنای موجود به عنوان یک مفهوم کلی و جامع به قدری وسیع است که تمامی موجودات عالم را در بر می‌گیرد. این مفهوم شامل تمام موجودات از خداوند متعال گرفته تا موجودات مجرد و سپس موجودات مادی و در نهایت در پایین‌ترین سطح وجود، یعنی هیولای اولی می‌شود. در میان این موجودات، خداوند به عنوان وجود محض و مستقل شناخته می‌شود که به هیچ موجود دیگری وابسته نیست. در مقابل، ممکنات به وجود واجب وابسته‌اند و در ایجاد و استمرار خود به وجود او نیاز دارند.