غلام و چاکر هر دو به معنای بنده و خدمتکار هستند، اما در برخی از فرهنگ‌ها و دوره‌های تاریخی، تفاوت‌هایی میان این دو وجود داشته است. غلام معمولاً به شخصی اطلاق می‌شود که تحت مالکیت یک فرد است و بیشتر جنبه اجتماعی و اقتصادی دارد. در حالی که چاکر به معنای خدمتگزاری است که ممکن است به صورت داوطلبانه یا به دلایل دیگر در خدمت کسی باشد، لذا بار معنایی چاکر نسبت به غلام ممکن است کمتر سنگین باشد. واژه‌های غلام و چاکر ریشه‌های تاریخی عمیقی در زبان و فرهنگ‌های مختلف دارند. این واژه‌ها در ادبیات کلاسیک فارسی و متون تاریخی به کرات به کار رفته‌اند. غلام به عنوان یک اصطلاح اجتماعی در دوره‌های مختلف، به ویژه در دوران اسلامی و سلطنتی، به معنای بنده و خدمتکار به کار می‌رفت. چاکر نیز در ادبیات و قصه‌ها به معنای خدمتکار و فردی که در خدمت دیگران است، به کار رفته و بار معنایی آن نشان‌دهنده وفاداری و خدمات صادقانه است.
