شبهت آوردن در زبان فارسی به معنای ایجاد شک و تردید در ذهن افراد است. این اصطلاح به نوعی به ابهام و ناپایداری در مورد یک موضوع یا مسئله اشاره دارد. زمانی که کسی سعی می‌کند با ارائه دلایل مبهم یا متناقض، یا با طرح سؤالاتی که ابهام ایجاد می‌کنند، در مورد صحت یک ادعا یا موضوع شک و تردید بوجود آورد، از این عبارت استفاده می‌شود. در واقع، شبهت آوردن به معنای ایجاد فضایی است که در آن افراد به درستی اطلاعات یا ادعاها مشکوک شوند و نتوانند به راحتی به نتیجه‌گیری صحیح دست یابند. این تکنیک ممکن است در مباحثات و مناظرات به کار رود تا طرف مقابل را به تردید وادار کند، و معمولاً باعث می‌شود که افراد از قضاوت صحیح و منطقی دور شوند.