دولت کبیر به عنوان نهاد سازمان‌دهنده و اداره‌کننده امور عمومی در یک کشور، نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری و توسعه جامعه ایفا می‌کند. این مفهوم به مجموعه‌ای از ساختارها و نهادها اشاره دارد که به واسطه آن‌ها، سیاست‌ها و قوانین برای تأمین رفاه و امنیت عمومی وضع و اجرا می‌شوند. این نهاد به عنوان نماینده اراده عمومی شهروندان، مسئولیت ایجاد زیرساخت‌های لازم برای رشد اقتصادی و اجتماعی را بر عهده دارد. این نهاد نه تنها باید به تأمین حقوق و آزادی‌های اساسی افراد توجه کند، بلکه باید در راستای حفظ عدالت و برابری نیز اقدام نماید. در واقع، این نهاد با هماهنگی و همکاری میان بخش‌های مختلف، به دنبال ایجاد یک جامعه پایدار و متوازن است. این نهاد با در نظر گرفتن نیازها و خواسته‌های شهروندان، می‌تواند به عنوان یک پل ارتباطی میان مردم و حاکمیت عمل کند و زمینه‌ساز مشارکت فعالانه جامعه در فرآیندهای تصمیم‌گیری باشد. به این ترتیب، این دولت می‌تواند از طریق سیاست‌گذاری‌های مؤثر، به تحقق اهداف بلندمدت و بهبود کیفیت زندگی مردم کمک نماید.