قدوسیت به معنای پاکی و بی‌نظیری است که به موجودات و یا مفاهیمی خاص نسبت داده می‌شود. در بسیاری از فرهنگ‌ها و مذاهب، این کلمه به ویژه به خداوند و موجودات مقدس اشاره دارد. این واژه به عنوان یک ویژگی الهی تلقی می‌شود که به واسطه آن، موجودات قدسی از آلودگی‌ها و ناپاکی‌ها دور هستند. در نتیجه، قدوسیت به نوعی نشان‌دهنده‌ی کمال و برتری در اخلاق و رفتار نیز به شمار می‌آید. این کلمه و اخلاق به طور عمیق با یکدیگر در ارتباطند. قدوسیت به معنای کمال و پاکی در وجود است، و این ویژگی به‌طور طبیعی در رفتارهای اخلاقی انسان‌ها تجلی می‌یابد. در واقع، افرادی که به آن نزدیک‌تر هستند، تمایل بیشتری به انجام اعمال نیکو و اخلاقی دارند. بنابراین، این اصطلاح می‌تواند به عنوان یک معیار برای سنجش رفتارهای اخلاقی افراد در نظر گرفته شود.