کلمهی «ائباب» یا «ایباب» در فارسی به معنای به مهمان خواندن یا دعوت کردن دیگران برای حضور در مجلس یا خانه است. این واژه در متون کهن و ادبیات فارسی کاربرد داشته و بیشتر برای توصیف رفتارهای اجتماعی و آداب مهماننوازی به کار رفته است. «ائباب» نشاندهندهی مهماننوازی، احترام به دیگران و توجه به روابط اجتماعی است و معمولاً با صفتی مثبت همراه است. در فرهنگ فارسی و متون ادبی، دعوت به غذا، ضیافت یا محفلهای دوستانه اغلب با اصطلاح ائباب بیان شده است. این واژه بار معنایی اخلاقی نیز دارد و رفتار انسانی پسندیده یعنی گشودن در خانه و پذیرایی از مهمان را منعکس میکند. از نظر معنایی، ائباب با واژههایی مانند دعوت، مهماننوازی، فراخواندن، پذیرا شدن و ضیافت هممعنی است. کاربرد این اصطلاح میتواند هم به عمل واقعی دعوت اشاره داشته باشد و هم به نگرش کلی نسبت به مهمانداری و احترام به دیگران.
