غَیْظ به معنای شدت خشم و غضب است و به حالتی از برافروختگی و هیجان شدید روحی اشاره دارد که پس از مواجهه با ناملایمات به انسان دست میدهد. این واژه گاهی به معنای غم نیز به کار میرود و در سوره احزاب ترکیبی از هر دو مفهوم را شامل میشود. لشکریان احزاب که آخرین تلاشهای خود را برای پیروزی بر ارتش اسلام به کار گرفته بودند و در این امر ناکام ماندند، با حالتی غمگین و خشمگین به سرزمینهای خود بازگشتند. خشم شدید به گونهای است که به گفته راغب، وقتی به تنهایی میروند، از شدت خشم انگشتان خود را میجوند. تغیّظ نیز به معنای ابراز غیظ است، طبق گفته راغب.
الغیظ
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی مَکْظُومٌ: نفس گرفته شده - نفس بند آمده (کلمه کاظمین اسم فاعل از کظم است و کظم به معنای شدت اندوه است از طرفی کظم به معنای بیرون آمدن نفس است، وقتی میگویند کظم خود را گرفت، یعنی جلو نفس خود را گرفت، و کظوم به معنای حبس کردن نفس است، که خود کنایه از سکوت است...
معنی کَاظِمِینَ: آنانکه با وجود ناراحتی زیاد سخنی نمی گویند و ناراحتیشان را پنهان می کنند - آنانکه دم نمی زنند(کلمه کاظمین اسم فاعل از کظم است و کظم به معنای شدت اندوه است از طرفی کظم به معنای بیرون آمدن نفس است، وقتی میگویند کظم خود را گرفت، یعنی جلو نفس خود را گر...
معنی کَظِیمٌ: آنکه با وجود ناراحتی زیاد سخنی نمی گوید و ناراحتیش را پنهان می کنند - آنکه دم نمی زند(کلمه کاظمین اسم فاعل از کظم است و کظم به معنای شدت اندوه است از طرفی کظم به معنای بیرون آمدن نفس است، وقتی میگویند کظم خود را گرفت، یعنی جلو نفس خود را گرفت.