مرغوس

لغت نامه دهخدا

مرغوس. [ م َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی ازمصدر رغس. رجوع به رغس شود. || گوالیده ومرد بسیارخیر. || مبارک. وجه مرغوس؛ یعنی میمون و مبارک. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).