داستان تالیف این اثر، همانطور که ذهبی از قول زمخشری نقل کرده، شنیدنی است. زمخشری نقل میکند که برادران دینی او، که در علم عربی و اصول دین تبحر داشتند، هرگاه در تفسیر آیهای از قرآن دچار ابهام میشدند و او حقایقی را برایشان بیان میکرد، بسیار شگفتزده و مشتاق تفسیری میشدند که بتواند پاسخگوی مسائل قرآنی باشد. آنها از زمخشری درخواست کردند که این تفسیر را برایشان املا کند، اما او در ابتدا به دلیل عدم اطمینان به توانایی علمی خود و همچنین چون این امر را وظیفهای واجب عینی که در آن زمان مورد توجه نبود، نمیدانست، امتناع کرد. با این حال، او خلاصهای از مباحث مربوط به فواتح سور و سوره بقره را به صورت پرسش و پاسخ برایشان مطرح کرد.
هنگامی که زمخشری تصمیم گرفت به زیارت خانه خدا برود، در طول مسیر با افرادی روبرو شد که معارف قرآنی را به درستی به دیگران نمیآموختند. این افراد با مشاهده زمخشری، مشتاقانه دور او جمع میشدند تا تشنگی خود را برای آموختن معارف قرآنی سیراب کنند. پس از ورود به مکه، سید ابو الحسن بن حمزه بن دهاس از بنی حسن، از زمخشری درخواست کرد که این تفسیر را بنویسد. زمخشری ابتدا به دلیل کهولت سن و کاهش توانایی تحقیق، ابراز ناتوانی کرد، اما در نهایت با توفیق الهی و به برکت خانه خدا، توانست این تفسیر را در مدت دو سال و چهار ماه به پایان برساند، در حالی که سی سال در انتظار چنین فرصتی بود.