واژه «کیحاء» در زبان عربی به‌عنوان صفتی برای بیان حالت درشتی و ستبری به‌کار می‌رود. این کلمه حالت مؤنث صفت «اکیح» است و برای توصیف چیزی که سخت، ضخیم یا ستبر باشد استفاده می‌شود. بنابراین کاربرد اصلی آن بر بیان شدت و استحکام دلالت دارد.
این واژه بیشتر در متون ادبی یا لغوی دیده می‌شود و برای وصف اجسام یا پدیده‌هایی به کار می‌رود که از نظر ظاهر یا جنس، زمخت و قوی باشند. به همین دلیل «کیحاء» می‌تواند در توصیف اشیای طبیعی مانند سنگ یا چوب سخت، یا حتی ویژگی‌های بدنی به‌کار رود.
کاربرد «کیحاء» فراتر از یک صفت ساده است و بار معنایی آن بر سختی و ناپذیرفتن انعطاف تأکید می‌کند. در نتیجه، وقتی چیزی «کیحاء» نامیده می‌شود، معنای اصلی آن نشانه‌ای از قدرت، استواری و مقاومت در برابر تغییر یا شکست است.
