کرباسو

کرباسو. [ ک َ ] ( اِ ) چلپاسه که به هندی چهپکلی گویند.( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). کرباشو. ( فرهنگ جهانگیری ). جانوری که در خانه ها جا می کند و آن را چلپاسه و وزغه نیز گویند و به غایت کریه باشد. ( از فرهنگ جهانگیری ). حِرباء. مارپلاس. کربشه. کربسه. سام اَبرَص. کرباسک. ( یادداشت مؤلف ). کرباسه. کربسو. کرپاسه. کرپاشه. کربایس. کربس. کربش. کرفش. ( فرهنگ فارسی معین ): و معنی آن است که انتصب الحرباء علی العود؛ چه کرباسو بر چوب بایستد. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ).
می کشد هم نهنگ را راسو
مرگ عقرب بود به کرباسو.شیخ آذری ( از فرهنگ جهانگیری ).و رجوع به مترادفات کلمه و کرباسه و مارمولک شود.

( اسم ) مارمولک: [ از معروف در کلام ایشان در باب مقلوب قولهم: طلعت الشعری و انتصب العود علی الحربائ و معنی آنست که انتصب الحربائ علی العود چه کرباسو بر چوب بایستد نه چوب بر او و لیکن این لفظ مقلوب گفتند لوضوح المعنی ]. ( تفسیر ابو الفتوح ): [ میکشد هم نهنگ را راسو مرگ عقرب بود ز کرباسو ]. ( آذری طوسی )

کرباسو، روستایی در دهستان ماده کاریز بخش سفیدابه شهرستان نیمروز در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۳۹۰ نفر ( ۷۷ خانوار ) بوده است.