لغت نامه دهخدا
هبید. [ هََ ] ( ع اِ ) هبد. حنظل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ) ( لسان العرب ): صحبة العبید امر من طعم الهبید. ( اقرب الموارد ).
خذی حجریک فادقی هبیدا
کلا کلبیک اعیا ان یصیدا.( از لسان العرب ).|| دانه حنظل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( مهذب الاسماء ) ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ) ( لسان العرب ). || پیه حنظل. ( معجم متن اللغة ): هبیدالحنظل؛ پیه آن. ( لسان العرب ).
