نقرس نوعی آرتریت التهابی است که به دلیل افزایش مداوم سطح اسید اوریک در بدن ایجاد می‌شود و علائمی مانند تورم، حملات التهاب، آرتروز حاد، داغی و قرمزی مفاصل، تشکیل توفوس و سنگ کلیه را به همراه دارد.
التهاب مفاصل، همراه با سوزش و قرمزی، از مشخصه‌های بارز این بیماری است. مفصل متاتارسوفالانژیال در پایه انگشت شست پا شایع‌ترین ناحیه‌ای است که تحت تأثیر قرار می‌گیرد (تقریباً ۵۰٪ موارد را شامل می‌شود). با این حال، نقرس ممکن است در شکل‌های دیگری مانند توفوس، سنگ کلیه یا نفروپاتی اسید اوریک نیز ظاهر شود. علت اصلی این وضعیت افزایش اسید اوریک در خون است و این ماده به تشکیل کریستال‌هایی منجر می‌شود که در مفاصل، تاندون‌ها و بافت‌های اطراف رسوب می‌کنند. مشاهده مستقیم این کریستال‌ها در مایع مفصلی تایید قطعی ابتلا به نقرس را به دنبال دارد.
درمان این بیماری با استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID)، استروئیدها یا کُلشیسین صورت می‌گیرد که موجب کاهش علائم بیماری می‌شود. پس از فروکش کردن حملات حاد نقرس، کاهش سطح اسید اوریک معمولاً از طریق تغییر سبک زندگی انجام می‌شود. در موارد حملات مکرر، داروهایی مانند آلوپورینول یا پروبنسید برای جلوگیری از افزایش اسید اوریک تجویز می‌شوند. همچنین مصرف زیاد چربی و کلسترول می‌تواند عامل تشدید درد در مفاصل باشد.