مهتلک. [ م ُ ت َ ل ِ ] ( ع ص ) کسی که در طلب آب و علف می رود و راه گم می کند. ( ناظم الاطباء ). جوینده آب و علف که راه گم کرده باشد. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || آنکه هیچ همّی ندارد جز آنکه مردم مهمان وی شوند و در منزل وی به مهمانی فرودآیند. ( از ناظم الاطباء ). || آنکه هیچ همّی ندارد جز آنکه مردم او را مهمان کنند. ( از اقرب الموارد )( از لسان العرب ). || آنکه قصد او نباشد برکاری و مردم ننگ کنند او را بر آن. ( منتهی الارب ).