لغت نامه دهخدا
مهبار. [ م َ ] ( نف مرکب ) بارنده ماه. چیزی که از آن ماه بارد. || کنایه از روشن و درخشان:
هم ماه بارد از لب خندانش
هم مهر ریزد از کف مهبارش.ناصرخسرو ( دیوان چ تقوی ص 209 ).
مهبار. [ م َ ] ( نف مرکب ) بارنده ماه. چیزی که از آن ماه بارد. || کنایه از روشن و درخشان:
هم ماه بارد از لب خندانش
هم مهر ریزد از کف مهبارش.ناصرخسرو ( دیوان چ تقوی ص 209 ).
