لغت نامه دهخدا ( مغاداة ) مغاداة. [ م ُ ] ( ع مص ) ( از «غ دو» ) بامداد کردن نزدیک کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج )( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). با کسی پگاه کردن و به جایی رفتن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
