معاظه

( معاظة ) معاظة. [ م ُ عاظْ ظَ ] ( ع مص ) همدیگر را گزیدن. عِظاظ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || با هم سختی کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). با هم لجاجت و ستیزه کردن. ( از ذیل اقرب الموارد ). || بر شدت جنگ افزودن و سخت پیکار کردن. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) دشنام آشکارا. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). || شدت مشقت وسختی جنگ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).