مظائره

لغت نامه دهخدا

( مظائرة ) مظائرة. [ م ُ ءَ رَ ] ( ع مص ) همدیگر را دایگی کردن. یقال بینهم مظأرة؛ ای کل واحد منها ظئر صاحبه. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || دایه گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از محیطالمحیط ). ظئر گرفتن و شیرده برای بچه گرفتن. ( ناظم الاطباء ). || گرفتن دایه بچه غیر از جهت شیر دادن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از محیط المحیط ).